Beni Duyar mısın? 

Her yangın önce başladığı yeri yakar derler,
çok güzel bir söz ama.
Hep yarınlara dönük yaşamadık mı? 
Üstelikte bugüne hiç birşey bırakmadan. 
Geçmiş tarihli günler, hayallerimizi, 
umutlarımızı hep boşa çıkarmadık mı?
Geçmişteki kalabalık,ama yalnız günlerimizde, 
sevinçlerimizde, hüzünlerimizde, eksik kalmadık mı? Fırtınadan önce duyulan sessiz huzura saldık 
tüm duygularımızı, kıraç topraklara dönmüş yüreğimizin, dilinden hiç anlamadık. O yürek belki çok umut şarkıları söyledi ama duymadık.
Büyütürken yüreğimizi, kaybolup giden 
umutlarımıza çare olamadık. 
Başkalarına küçük, kendimize büyük gelen 
yüreğimize, teslim olmayı güçsüzlük,gururu zafer saymayı öğrettik.
Belkide hayat oyunu oynamak işimize geldi, 
belkide gerekliydi, böyle yaşamak, boşa vakit öldürmek, daha iyiyi, dolu zaman olasılığını, hiç hesaplamadık. Zora gereksimimizi, kolaya tercih ederek, yaşadık.
Seneler bedenimizden hep bip parça
alarak geçip giderken, hersene daha bi yaralanıyor, boşa geçen bunca zamana ödün vererek, yaralarımızın kapanmasına izin vermek 
için merhem aramıyorduk. 
Zaman herşeyin ilacıdır söylentisinin sihirli kollarında, her yüreğe merhem olur umuduyla sarıldık.
Ey yüreğim sana yaralı bir sesle sesleniyorum, 
Beni duyar mısın?
Kendini geçmişin yaralarından arındırır mısın?
Benim gözlerim tiryakısı olduğum 
kahvenin tadında,DER ŞAİR  karanlığından kurtulup, ışıkların en parıltılısını dolaştırır mısın damarlarında?
Gül artık yüreğim, gül bir çoçuk kalbinin saflığında.
Ben sana kaldım artık, bak yaşattığın çocuk 
ağlamak istemiyor artık. 
Baronuma
   
  NERMİN AYDIN