Gözlerinde Seni Yaþamak Sensizlik

Bir kızıl tomurcuk harelenir
Kirpik uçlarımda her sabah
Bin şafağın yangınında tutuşan
Yanaklarımda hep dinmez gözyaşım
Gözlerinde seni yaşamak sensizlik
Yüregimde kaldı bakışların
Yağmursuz ümit çiçeklerim açmıyor
Masumluğunu yitiren gözlerimde
Sararıp soluyor hayat!
Adının mısralarını derime kazıdım
Yaşam bir illet gibi dolaşıyor kanımda
Ben hayallerimi gökyüzüne ulaştıramadım



Gözlerinde seni yaşamak sensizlik
Sokaklar boş bakışlar dalgın evler yıkık
Yüz kızartıcı bir suç değil hırsızlık
Çalınan birinin kalbiyse eğer
Belirsizliğe yelken açardı gözler zamanla
Öylesine delice bakmasalardı eğer
Yoksul düşmezdi
Yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine
Kulağına okunacak biri olsaydı eğer
Issızlığa teslim olmazdı sahiller



Gözlerinde seni yaşamak sensizlik
Somutlaştıramadım düşüncelerimi
Gül yüzlü seherlere açamadım kalbimi
Müjdeleyemedim
Gözlerime baharın geldiğini
Ertelenen gözyaşlarım
Akmaya başladı yanaklarıma
Nemli gözlerle baktım dünyaya son kez
Nedir, içimi acıyan yerinden mühürleyen?
Nedir insanı kalabalıklardan kuytulara sürükleyen?


İsterdim;
Gözlerimle kurşuna dizebilmek seni
Amacım; en çözülmez düğümde buluşmaktı seninle
Sonbaharın en inatçı yaprağıyla dalı gibi
Diledigince savurdun beni
Bir oraya, bir bu tarafa
Ellerinde küçük bir oyuncak olmaktan
Kurtaramadım bir türlü kendimi
Gözlerinde seni yaşamak sensizlik
Kalbim zorlanır, çözerim birden gözlerimi
Kendimle oynadığınım oyunu bitiririm
Gelmeye çalışırım gittiğim yerlerden
Seni sevmek adına sensizliğe sabır ekerim
Zordur kendime dönüş, aslında zordur bilirim...