Ne Zaman Seni Unutmaya Kalksam
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Yorgun anılarımdan vazgeçmem
Gövdemde ışıyan sevgini hissederim
Ertelenmiş sözler gelir dilime
Beynimin içinde satır, satır işlenir adın
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Geç kalmış bir umudun sırtına yüklenirim
Sen hergün ağlattığın yüreğim olursun
Sıçrayarak uyandığımda adını söylediğimi fark ederim
Hiçbir şeyden değil, sensizlikten yorulurum
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Telefonun çalmasını beklerim
Aramıyacağını bile bile
Her çaldığında yüreğim ağzına gelir
Ağlamaklı konuşurum arayanlara
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Sevmemeye yemin ederim binlerce kez
Vücudumun yüreğime dar geldiği gibi
Gecenin hüzün kokan bu şehrinde
Yüreğine çarpmak isterim
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Hırçın bir edâyla dudağımın kenarında
Yarım kalmış cümle olur özlemin
Yüzlerce deli dalga çarpar durur beynimde
Anlamsızlığın içinde kalır sensizliğim
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Bir rüzgâr geçer yanıbaşımdan
Sevdan yağmur gibi düşer gökyüzünden
Yarım akıllı dır bilirsin sevdalar
Yalnızlığımı yontar karanlıklar
Ne zaman seni unutmaya kalksam
Kurur kalırım gülüm senle açamam
Tadına varıpta adını koyamam
Belki adını koyupta tadına doyamam
Yaşarken öldüğümü kimselere anlatamam
|
