Hep Böyle Sensiz
Gecenin soğukluğu, üşütür bedenimi,
Sensizliğin acısı, yakar yüreğimi,
Bir deli sevda sarar karanlığı
Gelir üstüme, üstüme solan ay ışığı,
O tenha sokakta bomboş evim,
Yalnız ve bomboş yatağım,
Sessiz, soluksuz, bu sefil ben,
Bir ben, böyle gecelerde sabahlarım,
Sensiz hep böyle sensiz.
İşte böyledir hep gecelerim,
Sabahlar kovalar yorgun gecelerimi,
Yeni bir güne başlarım sensiz naçar,
Yine bitkin, yine üzgün, yine çaresiz,
Ve hep böyle, hep böyle sensiz.
|
